Zbyt mały jest ten świat

Zastanawiam się właśnie jak bardzo pizdowate z mojej strony byłoby wcielenie w życie pewnego planu, który zaczął mi się formować w głowie dziś, w okolicach godziny 13. Doszłam niestety do wniosku, że zbyt pizdowate, nawet jak na mnie.

Jestem otaczana przez wszystko i wszystkich, którzy mają jakieś powiązania z nim. W zeszłym semestrze chodziłam na rosyjski z ludźmi od niego z roku. W tym semstrze lipa, bo mi godzina nie pasuje. Ja mam wtedy angielski, na kórym niestety bywać muszę. I dziś właśnie stoję sobie po angielskim, pełny relax z mentolowym marlboro ("będę brał cię, w aucie"... ok, to akurat jest zbyt adekwatny cytat... whatever) wychodzą ludzie właśnie z rosyjskiego. I jeden z nich, D. mu chyba było na imię, podchodzi do mnie. A ja od razy flashback to momentów, kiedy z kimś rozmawiałam dokładnie o tej osobie. Cóż, ktoś za nim nie przepada... A D. z tego co zauważyłam przepada za mną. Na tym właśnie polegał mój wiedźmowaty plan, ale stwierdziłam, że jestem na to za stara. Chcąc nie chcąc otrzymałam też dziś ustny przekaz planu zajęć kogoś... taaaaa. Świat jest zdecydowanie za mały. I zawsze jego mikrowielkość ujawnia się w momentach, w których najmniej mi to potrzebne do szczęścia...

Again, Fuck my life.

Tymczasem, udaję się do lodówki, po browarka i w oczekiwaniu na Hockewarda poczytam sobie Domwarda :))